Zonder schaamte

Het vloerkleed glinstert
alsof het door de beweging
van duizenden insectenpootjes
bewogen wordt.

Een meisje staat op
om onder de ferme stappen
van haar schoenen
de vloer te stoppen
in zijn vaart.

Even vraagt ze
of ze naar de wc mag.

Waarna ze met
publiekelijke zekerheid
naar de deur loopt
en met haar hand
in een eenduidige beweging
deze opent.

Tijdens het sluiten
is bij de draai van de klink
voor te stellen hoe
haar hand de deur dicht.

Ze heeft haar beweging
volledig afgemaakt
zelfs aan haar
aanwezigheid buiten
het lokaal valt geen
gedachte op te maken.

Ze lijkt zo compleet
als Boccioni’s standbeeld.

Niet één keer
raakt zij tijdens de scène
de menselijkheid aan
maar stapt stevig
over de evenwichtsbalk
zonder deze
vertrouwde vanger
in de armen te vallen.

Zonder schaamte.